Keeping The Blues Alive |
organisation: KTBA Vlierden (NL)
artist: Jeff Jensen (US) |
© Rootsville 2016 |
|
Wanneer we bij de meeste blues-clubs het einde van een druk seizoen tegemoet gaan valt dit gewoonlijk samen met…oef, dit hebben we weer gehad en nu ons opmaken voor de festivalitis. Hier bij Theo en Martin Brouwers te Vlierden is dit een klein beetje anders en moeten we zeggen van…spijtig, is dit nu al gedaan. De seizoen finale van ‘Keeping The Blues Alive’ was dit jaar een mini bluesfest op zichzelf met als kers op de taart de Jeff Jensen Band, voorafgegaan door de D.C. Dedly’s en met tussendoor nog een leuk intermezzo van Tom Janssen (Howlin’ Stone & Ragtime Rumors) samen met René Niessen (D.C. Dedly’s). Belofte maakt schuld en ondanks een zware nacht op Duvel Blues met als resultaat een ‘houten kop’ sleurde ik mezelf richting Vlierden in het Nederlandse Noord-Brabant, daar waar bluesmuziek hoog in het vaandel wordt gedragen en dit mede dankzij Ellen en Mia Brouwers om nu maar eens deze lieftallige dames in de spotlights te plaatsen. Eén belofte moet ik mezelf toe-eigenen vandaag en dat is…enkel Spa Rood! Als hors-d’oeuvre van dit feestmaal kunnen we genieten van D.C. Dedly’s. Deze Nederlandse rootsband is bij ons in Vlaanderen niet zo gekend maar voor mijn part mag daar gerust verandering in gaan komen. Deze band zat ook in de voorrondes van de Dutch Blues Challenge en waren hier in die hoedanigheid recent nog te gast in deze zaal te Vlierden waar ze ook de finale wisten te behalen.
Deze D.C. Dedly’s bestaan uit zanger en harper Michiel Malschaert, gitarist René Niessen, drummer Thijs Henderikx en ‘single malt’ adept en bassist Stijn Lomans. Deze band is ontstaan in 2013 en hun naam ontleenden ze naar eigen zeggen van de mysterieuze Mr. D.C. Dedly. Hun blues is er eentje dat is overgoten met een heerlijk sausje van leuk aanvoelende rootsmuziek. Hun meestal zelf geschreven nummers gaan over eigen reiservaringen doorheen Bij het aanzetten van ‘Spoiled Brat ‘ hebben deze D.C Dedly’s al meteen mijn aandacht en natuurlijk ook deze van de ganse zaal want hun smaak van muziek zet de volgelopen zaal Thijssen al meteen lekker onder stoom. That’s the spirit. Hun ‘Dust in my Teeth’ en ‘The Lady’ (in red) zijn leuk in elkaar gestoken nummers waarbij de inspiratie van het schrijven ervan misschien voor veel animo heeft gezorgd maar halen toch een klein beetje de schwung eruit. Met de ‘story’ over de ontmoeting met Jeff Jensen heeft harper Michiel een waanzinnige droom en wordt de ambiance weer omhoog gekrikt en dit niet alleen in hun hoofden. Heerlijke Americana om de sfeer optimaal te kunnen benutten wat dan ook gebeurde, met dank aan die heerlijke Nashville sound. Met ‘Hot Things’ komt er een einde aan dit smaakmakend voorgerecht en werden we aangenaam verrast door deze D.C. Dedly’s die hopelijk de finale kunnen winnen van de DBC.
Tijd voor het hoofdgerecht want eerlijk toegeven de meesten onder de aanwezigen zijn hier voor Jeff Jensen. Na zijn beperkte doorreis hier vorig jaar is deze uit Memphis TN resident een waar fenomeen geworden. Het was dan ook niet verwonderlijk te noemen dat zijn tour 2016 hier in de lage landen en de rest van Europa in een mum was volgeboekt. Een trio dan denken we meteen aan bluesrock maar niets is minder waar bij deze Jeff Jensen. Blues met een hoge dosis rock ’n roll en hoogstandjes met nummers als ‘Heartattack and Vine’ van Tom Waits of zijn steeds succesvolle arrangement van ‘All Along The Watchtower’ zijn ingrediënten die we als blues liefhebber nooit ofte nimmer beu worden en dat heeft deze Jeff Jensen dan ook heel goed begrepen.
We moeten toegeven we hebben Jeff nu al een drietal keer gezien op evenveel weken en dan is de beleving natuurlijk een ietsje minder. Gelukkig kan Jeff en zijn ritme sectie met bassist Bill Ruffino en drummer David Green je onmiddellijk terug wakker schudden want hun inleving in de nummers is een beetje uniek te noemen. De volle overgave in nummers als ‘Brunette Woman’ zijn zo intens dat je aan het podium gekluisterd blijft en wanneer je Bill dan nog daadwerkelijk ziet meeblazen met ‘Paper Walls’ is het moeilijk te geloven dat deze Jeff Jensen Band tot op het allerlaatste concert van hun tour zich voor de volle 100% blijven geven. Super! Sterk begin van hun concert maar Jeff kennende moet het beste uiteraard nog gaan komen en dat wordt ingezet bij de eerste noten van ‘JJ Boogie’ een nummer dat hij samen schreef met zijn partner in crime, Bill Ruffino…it’s boogie time en daardoor zijn Theo en Martin niet meer te houden of zit dit feesten hier in de lucht in Noord-Brabant. ‘Empty Bottles’ en het met veel Klezmer invloeden gebrachte ‘Elephant Blue’ maken dat de avond al niet meer stuk kan. Doordat ‘Heartattack and Vine’ ook al een intense uitvoering kreeg en Jeff aan zijn PR praatje begon dacht ik van…hoe geen ‘Hendrixske’ maar het bleek dat we nu nog maar in de helft van het concert zaten, gewoon fenomenaal.
Voor diegenen die rustig nu eens wat wilden nakeuvelen, die waren eraan voor de moeite want de Brouwers Bro’s hadden nog iets extra in petto. Tijdens de zo gezegde pauze kregen we nog een ‘Trou Normand’ te verorberen in de personen van Tom Janssen en René Niessen. Tom zijn stemtimbre daar zijn we al een tijdje fan van en ook zijn ongedwongenheid van spelen hebben we graag. René die zijn kunstjes hadden we in het voorprogramma al kunnen smaken dus laat ze maar komen. Een klein mini-setje met nummers als ‘Poorman Blues’ en ‘Never Miss You’ gaan er hier best nog wel in en deze brothers in a moment hoeven niet al te bescheiden te zijn want dit was best aardig.
Rest er nu nog een dessert maar dan eentje met een kers en veel slagroom. Alsof het ‘ain’t nobody business’ betrof begon de Jeff Jenssen Band eraan voor een zinderend einde. Tom Janssen die mocht een laat kerstgeschenk in ontvangst nemen want blijkbaar is het een beetje de oogappel van de broertjes Brouwers, waar uiteraard niets mis mee is want daarmee hebben ze een klasbak ten huize van het KTBA-label. Zijn cadeau, een nummertje meespelen met Jeff en de selectie viel op de traditional ‘Going Home’. Later mag Tom nog eens aantreden samen met Michiel en René maar nu zijn alle ogen terug gericht op dit ‘amazing trio’. Met ‘Crosseyed Gril’ en ‘If You Ever Been Mistreated’ gaan we helaas richting einde van dit feestje. Iemand nog wat slagroom? Zeker dat met een magistrale versie van Bob Dylan zijn ‘All Along The Watchtower’, Jimi Hendrix style wel te verstaan. Door toedoen van Theo en Martin krijgen we van Jeff Jensen nog een ‘pousse-café’ aangeboden in de vorm van Ray Charles zijn ‘Hard Times’, iets wat het wel degelijk was met al die Duvel nog in mijn systeem. Verdorie nu ben ik weer vergeten te vragen aan Jeff of hij familie is van Gene Simmons ;-)
Wat een feest als afsluiter en dus tot 25 september want dan geven ze hier in Vlierden terug van jetje met Damon Fowler.... CHEERS!!! more pics on |
het diepe zuiden van Amerika en daar vallen ook de noemers’ whiskey & women’ zeker onder. Hun enige zorg is om de Bourbon drinkende Michiel en Thijs, drinker van de ‘real stuff’ op één en dezelfde lijn te brengen wanneer het woord ‘whisk(e)y valt want met hun keuze van muziek zit het helemaal snor. 
